Afgelopen weekend deed zich de mogelijkheid voor dat ik mee kon naar de Nürburgring. Daar zeg ik als auto fanaat geen nee tegen, en zo zat ik op zaterdagochtend om 7.00h ’s ochtends in mijn BMW 523i op een heerlijk lege A2 richting het zuiden. Eerste stop was Son, waar ik bij vrienden Walter en Dennis instapte in een Mercedes 500 SL uit 1985. Eigenlijk is het een tweezitter, maar deze was uitgerust met noodzitjes achterin en omdat de rit niet zo lang zou duren was het doen. Walter, de kleinste van ons, zat dwars achterin en vond ruilen niet nodig.
We hadden wel de hardtop gemonteerd en die sluit als een huis. De 5-liter V8 trok flink en met wat hulp van bestuurder Dennis om de juiste schakelmomenten te kiezen lieten we meerdere auto’s ver achter ons op de autobahn. Het laatste uurtje reden we binnendoor van het glooiende landschap op de grens van Nordrhein-Westfalen en Rheinland-Pfalz naar de bergachtige Eifel. Voor snel bochtenwerk is de 500 SL nooit bedoeld, maar met een goeie remmen en dik 400 Nm koppel was het leuk rijden.
Het hotelletje, dat al een paar maanden van te voren geregeld was, lag in het plaatsje Leimbach en was snel gevonden. Na het inchecken lieten we meteen de 500 SL meteen weer een stukje brullen. We reden door Adenau, waar ’s avonds de hoofdstraat door het centrum was afgezet voor klassiekers die in de buurt waren. Gewoon gratis en geen gedoe.
Maar eerst reden we naar de Nordschleife, bij Start en finish was het behoorlijk druk en naast de motorfietsen stonden er genoeg exotische en race track geprepareerde auto’s. Met een Porsche 911 of een BMW M3 viel je niet op. Een paar Lamborghini’s, maar ook oude Polootje en wat dacht je van Fiat 127’s, ik heb er zeker 3 gezien. Ook de Aston Martin V8 was goed vertegenwoordigd en het relatief grote aantal Engelsen viel op. Niet zo gek, gezien de cultstatus die de Nürburgring Nordschleife in de UK heeft.
Volgende stop was de bocht Brünnchen, of beter gezegd het korte rechte stuk tussen 2 redelijk snelle bochten naar rechts die in een natuurlijk dal lagen. Het gezichtspunt was perfect, je kon uitstekend foto’s maken als je een goede telelens had, 300 mm bleek gelukkig voldoende. De meeste ‘coureurs’ hielden het vrij netjes, op wat piepende banden na, gebeurde er niet heel veel. Er was 1 Renault Megane RS die nogal last had van onderstuur en de smalle strook gras moest gebruiken, wat veel stof deed opwaaien, maar dat was dan ook alles.
Daar Dennis en Walter al eens eerder hier geweest waren, wisten ze precies waar de clubs en de bijzondere auto’s stonden. De truc die ze vorig jaar uithaalden om zich aan te sluiten bij de Mercedes R107 club en zo vlakbij het GrandPrix circuit te parkeren ging niet meer op, je een geprinte reservering bij je hebben. Jammer, maar helaas. Niet geschoten is echter altijd mis.
De weg langs start/finish en de twee hotels is een gewone doorgaande weg, maar werd dit weekend een boulevard, waar trotse bestuurders met hun auto’s paraderen, vooral aan het einde van de middag. We zagen we sommige auto’s wel 3 keer voorbij komen. Er zat voor elke autoliefhebber wel wat bij. Een BMW M1 bijvoorbeeld, maar ook een Isdera Imperator, een DeTomaso Pantera GTS en een raceversie van een MG Midget uit de jaren 50 die ik zelfs nooit in een boek ben tegengekomen.
Na een snelle hap, Schnitzel met Pepersaus en een Radler, reden we naar Adenau voor de Klassiker Parade (zoals ik dit event maar event voor het gemak noem). We werden verwelkomt door een vriendelijke man die ons hartelijk welkom heette en aan Dennis het idee van deze bijeenkomst uitlegde. Was niet nodig, dit was ook een reden om juist met de SL te gaan.
We slenterden wat heen en weer en dronken een paar biertjes, rond 23:30 vonden we het wel mooi geweest en reden we terug naar het hotel.
Na een redelijke nacht en een lekker ontbijt reden we weer naar het GrandPrix circuit, waar we de Nürburgring Evenementen hal bekeken. Nu was het nog lekker rustig en konden we rustig bij de kraampjes kijken Redelijk wat autofolders en vooral automodellen aanbieders waren er, maar de prijzen waren te hoog om leuk te zijn. Ook in Merchandise shops waren genoeg leuke en grappige artikelen, maar het geld bleef in mijn broekzak. Wellicht een volgende keer.
Onze volgende stop was het Dottinger Höhe, waar de auto’s van de Nordschleife afkwamen. Dat daar ook een tankstation was, is uiteraard geen toeval, hier stonden de Aston Martins, Porsches en M3’s in een rij te wachten tot ze konden tanken. Tegen het tankstation aan was een koffietentje en ondanks dat de parkeerplaats aardig vol stond, verschillende Alpina’s en een hagelnieuwe knalgroene Lamborghini Aventador SV Limited Edition (nr. 1 van de 600), was er op het terras nog genoeg plek en konden we nog meer bijzondere auto’s voorbij zien komen.
De Aventador kwamen we later nog een keer tegen, maar dan op de Nordschleife. We waren weer bij Brünnchen, onze laatste stop voordat we de terugreis aanvingen. Het duurde even voordat er auto’s voorbij kwamen, er was blijkbaar elders op de baan een flink ongeluk gebeurt. Nog geen half uur later was het weer raak en nu voor onze ogen. Een Peugeot 206 kwam met veel te hoge snelheid met z’n wiel in het gras waardoor de auto tolde en met de voorkant tegen de vangrail tot stilstand kwam. De auto’s ervoor en erachter stopten om te checken of de bestuurder OK was. Die had niks, maar de 206 was afgeschreven en kon absoluut niet meer rijden.
We besloten niet meer op de sleepwagen te wachten en de terugreis aan te vangen. Het viel mee met de drukte en dankzij Dennis z’n kennis van de lokale wegen rond Eindhoven konden we nog een flinke file vermijden. Net na zevenen ’s avonds zette ik de auto weer thuis voor de deur, mooie herinneringen en 800 foto’s rijker. Mijn laatste gedachten van die dag waren: Hier moet ik over bloggen.
Marketing technisch gezien is er aan dit weekend weinig bijzonders op en of aan te merken. Over de Nürburgring zelf sowieso niet, het is volgens mij al 2 jaar failliet, maar men gaat toch gewoon door. Belangstelling vanuit het publiek is er sowieso. De meeste bijzondere auto’s die we gezien hebben stonden er netjes bij, de mensen die hier komen zijn echt trots op hun auto’s en dat is gaaf om te zien. Misschien is dat wel mijn tip voor autobedrijven en dealers: wees echt trots op je voorraad verkoop en laat dat zien. Je zult er sneller auto’s mee verkopen. Wil je weten hoe je dat gevoel online overbrengt? Mail of bel mij en ik kom je er graag er vrijblijvend over vertellen.